Przegląd kina brazylijskiego jest współorganizowany przez Urszula Groska Produções, a kuratorem tej sekcji jest brazylijski krytyk filmowy - Luiz Carlos Merten. Jej specjalnym patronem będzie polski reżyser Krzysztof Zanussi. Prezentacja najciekawszych produkcji znad Amazonki ma nie tylko zaprezentować różnorodność kinematografii tego kraju, ale także podsumować jej najnowsze tendencje.

Aby tego dokonać, nie sposób pominąć kilku filmów tak zwanej Retomady - trendu zainicjowanego filmem Carlota Joaquina, Princesa do Brasil Carli Camurati (1995), który ukazuje bardzo oryginalną, trash-komiczną i podważającą narodowe mity wizję brazylijskiej historii. Wybór najciekawszych filmów Retomady, mimo iż może wydawać się przypadkowy, faktycznie jest podporządkowany pewnej określonej koncepcji. Oprócz klasycznej już, choć w Polsce nieznanej Carloty Joaquiny zostanie na przykład pokazane Miasto Boga (2002) – film Fernando Meirellesa, który przyniósł Brazylii światowy rozgłos oraz O Invasor Beto Branta (2002) - odpowiedź na dzieło Meirellesa, mówiąca o wkraczaniu obyczajów peryferii w sferę centrum finansów i władzy.

W ramach prezentacji nowych trendów pokazane zostaną produkcje brazylijskie z ostatnich lat, obrazy, które stały się wydarzeniami na międzynarodowych festiwalach. Cinema, Aspirinas e Urubus Marcelo Gomesa (2005) to film drogi dyskutujący z cinema novo, ruchem, którym zasłynęło kino brazylijskie w latach 60. ubiegłego wieku. Podobny, choć dużo bardziej osobisty ton ma film Karima Ainouza z 2006 roku - O Céu de Suely. Mutum Sandry Kogut (2007) na nowo odkrywa Sertão - półpustynny region północno-wschodniej Brazylii - inspirację Guimarãesa Rosy, jednego z najwybitniejszych twórców literatury brazylijskiej. Cão sem Dono Beto Branta i Renato Ciasci (2007) zajmuje się problemem relacji międzyludzkich we współczesnej Brazylii. A Via Láctea Liny Chamie (2007) oraz Não por Acaso Philippe’a Barcinskiego (2007) w różny sposób pokazują największą metropolię Brazylii – te filmy można więc skonfrontować z również pokazywanym, klasycznym już São Paulo S.A. Luiza Sérgio Persona (1965). Santiago i Jogo de Cena to dokumenty, które balansują na granicy faktu i fikcji i podejmują problem samej twórczości dokumentalnej. 33, nawiązując do formuły film noir, przenosi dokument na poziom osobistego doświadczenia. Serras da Desordem Andrei Tonacci (2006) to film fabularny na pograniczu dokumentu, który wychodzi od kwestii indiańskiej, aby zająć się problemami tożsamości, zarówno tej narodowej, jak i twórczej. Carandiru wielokrotnie nagradzanego reżysera Hectora Babenco (2003) oparte na autentycznych wspomnieniach więziennego lekarza pokazuje bezduszność brazylijskiego systemu penitencjarnego.

Ważną cześcią przeglądu kina brazylijskiego będzie również selekcja filmów krótkometrażowych. W selekcji znajdzie się zarówno animowana Vida Maria Marcio Ramosa (2006) opowiadająca o sytuacji kobiet w północno-wschodnich regionach Brazylii, dialog z klasycznym filmem Jean-Luc Godarda w Alphaville 2007 D.C. Paulinho Caruso (2007), jak i Sete minutos Cavi Borgesa, Julio Pecly i Paulo Silvy(2007) pokazujące ostatnich siedem minut życia dziecka wplątanego w nielegalny handel narkotykami.

Następujący reżyserzy potwierdzili już swój przyjazd do Wrocławia: Thomas Farkas, Phillipe Barcinski, Sandra Kogut, Lina Chamie, Kiko Goifmann oraz Lirio Ferreira. Dodatkowo festiwal odwiedzą Luiz Carlos Merten – dziennikarz i krytyk filmowy, Danilo Miranda - dyrektor SESC, José Carlos Avelar - pisarz, krytyk i konsultant Programa Petrobrás Cultural, Kátia Machado z COO Vereda Filmes oraz reprezentanci Programa Cinema do Brasil, Ancine i brazylijskiego Ministerstwa Kultury.