Indeks cyklu

Ngati

reż. Barry Barclay / Nowa Zelandia 1987 / 93’

Kino Nowej Zelandii - fabuły Informacje o cyklu Inne filmy cyklu: Angel Mine, Anioł przy moim stole, Całkiem obcy, Cena mleka, Chris Hainsworth i Ślad Te Kootiego, Czarna owca, Deszcz, Drastyczne środki, Farma Footrot: pieskie życie, Goodbye Pork Pie, Koniec złotego wieku, Mauri, Nagle, Ngati, Niebiańskie istoty, Niezwykła energia, Numer 2, Pamięć i pożądanie, Prawdziwa historia, Sleeping Dogs, Smash Palace, Tylko instynkt, Uciekinier, Utu, W kryjówce mojego ojca, Wesele Sione’a, Wypadek

Obsada

Tuta Ngarimu Tamati, Ngawai harrisom, Wi Kuki Kaa, Oliver Jones, Judy Macintosh, Alice Fraser, Iranui Haig

Opis filmu

Trzy ludzkie dramaty składają się na obraz życia małej społeczności wiejskiej Kapua. Młody Ropata jest ciężko chory. Jego ojciec Iwi sądzi, że tohunga (szamanizm) może uczynić więcej niż medycyna pakeha (białych), jednak choroba chłopca okazuje się nieuleczalna. Do wioski przyjeżdża młody Australijczyk, Greg Shaw - zadufany w sobie rasista. Powoli zaprzyjaźnia się z Jenny, córką miejscowego lekarza, która zapoznaje go z tym egzotycznym światem. Greg stopniowo rezygnuje ze swojej arogancji i zaczyna angażować się w życie społeczności.

Celluloid Dreams. A Century of Film in New Zealand

Jest to opowieść o byciu Maorysem i już choćby podjęcie tego tematu sprawia, że Ngati to film polityczny. Jeśli chodzi o sposób realizacji, to starałem się usilnie, aby pokazać maoryski punkt widzenia świata, chciałem również pokazać przed kamerą i zatrudnić w ramach ekipy jak najwięcej Maorysów. Również promocja i dystrybucja filmu została podporządkowana jego charakterowi. Ngati jest polityczny, ponieważ idzie pod prąd, wbrew tradycyjnemu sposobowi realizacji filmów w Nowej Zelandii i zagranicą. Ukazuje proste życiowe sytuacje bez pościgów samochodowych i scen gwałtu i według mnie to jest właśnie atrakcyjne… Walka polityczna, którą należało stoczyć przy okazji tego filmu polegała w głównej mierze na dotarciu w imieniu Maorysów do pakeha (białych) i ich instytucji z prostym komunikatem: Mamy prawo myśleć i mieć własne zdanie, więc proszę, zmieńcie maniery. To jest świat Maorysów, więc zaakceptujcie go takim, jakim jest lub zostawcie go w spokoju …

Barry Barclay