Właśnie tak zaczynało się kino. W objazdowych budach, wśród nieco przypadkowej, ale zafascynowanej ruchomymi obrazkami publiczności, często pod gołym niebem. Film, zanim stał się sztuką, był po prostu rozrywką, chwilą oderwania od szarej codzienności. Pokazy plenerowe na festiwalu we Wrocławiu mają przypomnieć, że kino to przede wszystkim zbiorowe doświadczenie przyjemności oglądania.

W ubiegłym roku "podniebne seanse" przyciągały nie tylko koneserów - uczestników festiwalu, którzy mogli zaczerpnąć świeżego powietrza po całym dniu spędzonym w ciemnych salach. Na widowni można było zobaczyć również tych, którzy w kinie bywają rzadko i dla których filmy mistrzów czy obrazy odległych, egzotycznych kultur były zapewne kompletną nowością.

Kino artystyczne w środku miasta? Inicjatywa, choć szczytna, mogła wydawać się nieco ryzykowna. Obawy okazały się bezpodstawne. Pokazy wzbudzały emocje już wczesnym popołudniem, kiedy wśród zabytkowych kamieniczek rósł gigantyczny balon pneumatycznego ekranu, a tysiąc-osobowa widownia co wieczór okazywała się zbyt ciasna dla amatorów ruchomych obrazków.

Tak będzie zapewne i w tym roku. W ciągu jedenastu lipcowych wieczorów wrocławskie kamieniczki będą mogły przejrzeć się w nowej, egzotycznej scenerii. Zaprezentowane zostaną filmy-wizytówki dwóch gigantycznych sekcji programowych - przeglądów kina nowozelandzkiego i najnowszego kina brazylijskiego. Nie zabraknie również perełek pokazywanych na światowych festiwalach w tym sezonie. Jedno jest pewne - tego lata kino podbije wrocławski rynek.

Anna Lechowicz, SNH

www.polityka.pl