|
|
|
|
|
|
|
19 LIPCA, 19:00
Opera Wrocławska
|
|
|
|
|
|
|
Twoja metka
|
|
|
Wybierz kolor metki:
|
|
|
|
|
|
zielone: 34, zółte: 8, czerwone: 12
|
 |
|
Nie.
~ marakieno
|
|
|
Dzieci są przyszłością narodu
~ agrabati
|
Podyskutuj o filmie na forum
|
|
|
|
Lubieżny świat według Nymana
Mimo, że w latach 60. studiował kompozycję oraz grę na pianinie i klawikordzie w londyńskiej Royal Academy of Music, Michael Nyman wybrał karierę krytyka muzycznego. Jeszcze w 1974 roku, kiedy opublikował swoją książkę, poświęconą wpływowi Johna Cage'a na kompozytorów muzyki współczesnej Experimental Music: Cage and Beyond, nie przewidywał, że na stałe do nich dołączy. Stało się to za sprawą spotkania z zespołem muzyków, których zebrał, aranżując XVIII-wieczne weneckie pieśni Carlo Goldoniego do spektaklu Il Campiello (1976) Harrisona Birtwistle. Zespół, do którego dołączył jako kompozytor i pianista, przyjął nazwę Michael Nyman Band. Ich wieloletnia współpraca rozpoczęła się od utworu In Re Don Giovannii (1977),współczesnej wariacji na temat muzyki Mozarta.
Wiele utworów Nyman skomponował specjalnie z myślą o własnym zespole, z którym wystąpi we Wrocławiu. Najpopularniejsze to Noises, Sounds & Sweet Airs (1994), Ariel Songs (1990), MGV (Musique à grande vitesse, 1993) oraz opera The Man Who Mistook His Wife for a Hat (1987). W 1993 roku napisał muzykę, towarzyszącą paryskim pokazom awangardowego projektanta mody z Japonii - Yohji Yamamoto, jest autorem podkładu muzycznego gry komputerowej Enemy Zero. Z Peterem Greenawayem - jednym z najbardziej oryginalnych reżyserów postmodernistycznych - stworzył doskonale uzupełniający się duet. Współpracowali przy realizacji 11 filmów. Muzyka Nymana stała się marką pełnych ironii, obsesyjnych, filmowych strumieni świadomości Greenawaya. Pracował również z innymi reżyserami, m.in. z Nowozelandką Jane Campion (za ścieżkę dźwiękową Fortepianu był nominowany do Złotego Globu), Volkerem Schlöndorffem, Neilem Jordanem czy Michaelem Winterbottomem. W 2005 roku Nyman skomponował muzykę do filmu Jestem Doroty Kędzierawskiej, za którą został nagrodzony na festiwalu filmowym w Gdyni.
W najnowszych projektach muzycznie interpretuje możliwości, tajemnice i pragnienia ludzkiego ciała. Niedawno skończył pracę nad 50,000 Pairs of Feet Can't Be Wrong - utworem, inspirowanym rozmowami z naukowcami i sportowcami, efektem studiów nad doświadczeniem ciała w ruchu. Próbując odtworzyć procesy, zachodzące w ciele i umyśle biegacza długodystansowca, artysta kieruje muzykę w rejony, w których jeszcze nie była. Premierowy koncert w londyńskim Barbicanie (w grudniu 2007) towarzyszył wystawie Seduced, prezentujacej dzieła sztuki erotycznej, począwszy od starożytności, po dzień dzisiejszy. Nyman wystąpił obok fotografii Nobuyoshi Araki'ego i Roberta Mapplethorpe'a, obrazów Picassa i Rembranta, prac Jeffa Koonsa i Andy'ego Warhola. Swoją muzyką zadawał pytanie o formę i granice kontrowersyjnej, łamiacej tabu, zmysłowo prowokującej sztuki. W programie wrocławskiego koncertu znajdą się utwory, pochodzące z odegranego w Barbicanie repertuaru I sonetti lussuriosi na podstawie Sonetów lubieżnych renesansowego ikonoklasty Pietro Aretino, nazywanego prekursorem literackiej pornografii. Obrazoburcze sceny z życia kurtyzan wyśpiewa sopranistka Marie Angel. Michael Nyman we Wrocławiu zagra też swoje największe przeboje - In Re Don Giovanni, I Am an Unusual Hing i Drowning by Numbers Suite, umieszczone na najnowszej, wydanej w marcu tego roku płycie Mozart 252, którą pragnął uczcić 252 urodziny przez lata obecnego w jego twórczości mistrza. Płyta zawiera utwory z Wyliczanki (Drowning by Numbers, 1988) Petera Greenawaya oraz pieśni i duety z Letters. Riddles and Writs (1991), telewizyjnego filmu w reżyserii Jeremy'ego Newsona.
Agnieszka Szeffel
|
|
|
|
|
|
 |
|
Strona archiwalna
|
 |
|
