Cykl poświęcony prezentacji niekoniecznie wysoce artystycznych filmów, które stanowią źródło silnych, ekstremalnych przeżyć, wypełnią w całości horrory Dario Argento. Ten włoski reżyser, scenarzysta i producent jest prawie nieznany w naszym kraju, ale na świecie uchodzi za klasyka gatunku. Urodził się w Rzymie w 1940 r. w rodzinie artystycznej. Jego ojcem był znany producent filmowy, matką brazylijska fotografka mody. Rozpoczynał karierę jako krytyk filmowy, współpracownik Sergio Leone (jest współautorem scenariusza legendarnego spaghetti westernu "Dawno temu na Dzikim Zachodzie"). Jego pierwsze thrillery ("Ptak z kryształowymi piórami", "Kot o dziewięciu ogonach") z racji wyrazistego, autorskiego stylu doczekały się nawet osobnej nazwy giallo (kiczowate kryminały). Wyczuwa się w nich echa amerykańskiej pulp fiction i europejskiego slash movie spod znaku Mario Bavy - włoskiego naśladowcy George'a A. Romero, lubującego się w barokowych, krwawych i pełnych przemocy scenach okrucieństwa. W filmach Argento panuje gotycka atmosfera grozy, można się spodziewać najbardziej niedorzecznych obrazów makabry, takich na przykład jak strumień obrzydliwych robaków spadających na ciało pięknej dziewczyny, wybijania zębów albo szlachtowania rzeźnickim nożem ofiary na oczach niepotrafiących pomóc świadków. Epatowanie tego rodzaju niespodziankami zbliża je do surrealistycznych fantazji, a nawet - jak uważają admiratorzy jego twórczości - do perwersyjnych poematów na temat śmierci, zła i granic ludzkiej wytrzymałości. Niewątpliwie najwybitniejszym osiągnięciem Argento są "Odgłosy" z 1977 r. Horror rozgrywający się w starej niemieckiej akademii tańca, gdzie dochodzi do serii tajemniczych morderstw, stanowi pierwszą część ukończonej dopiero niedawno tzw. Trylogii Trzech Wiedźm. W jej skład wchodzą jeszcze "Inferno" (1980) oraz "The Mother of Tears" (2007), z Asią Argento (córką reżysera, która wielokrotnie była przez niego obsadzana) w roli głównej. Ideą spinającą cały cykl jest szatańska działalność trzech sióstr-czarownic, które władają światem z trzech różnych miejsc na naszym globie. Akcja drugiej części przenosi się do Nowego Jorku, a trzeciej do Rzymu. Po sukcesie odniesionym w Europe Argento zaczął pracować w Ameryce, ale nieodpowiednie warunki i brak zrozumienia dla jego wizji kina zmusiły go do powrotu i zajęcia się m.in. produkcją telewizyjną. Nie wszystkie filmy Włocha zachwycają hitchcockowską precyzją, większość przypomina zbiór szokujących sekwencji wystawiających cierpliwość widza na najwyższą próbę. Niemniej dla wielbicieli mocnego kina jego horrory staną się cennym odkryciem.

Janusz Wróblewski "Polityka"

www.polityka.pl