|
|
|
|
|
21 LIPCA, 18:45
Helios 2
|
|
|
|
|
|
23 LIPCA, 09:45
Helios 2
|
|
|
|
|
|
Twoja metka
|
|
Wybierz kolor metki:
|
|
|
|
zielone: 31, zółte: 12, czerwone: 25
|
|
|
Niekoniecznie tutaj.
~ marakieno
|
|
Podyskutuj o filmie na forum
|
|
|
|
|
Pszczelarz
|
The Bee-keeper
/
O melissokomos
|
reż. Theo Angelopoulos
/
Grecja, Francja 1986
/
120’
|
|
|
retrospektywa: Theo Angelopoulos
Informacje o cyklu
Inne filmy cyklu:
Aleksander Wielki,
Atena wraca na Akropol,
Audycja,
Myśliwi,
Pamiętny rok 36,
Pejzaż we mgle,
Podróż komediantów,
Podróż na Cyterę,
Pszczelarz,
Rekonstrukcja,
Spojrzenie Odyseusza,
Trylogia: płacząca łąka,
Wieczność i jeden dzień,
Zawieszony krok bociana
|
Obsada
Marcello Mastroianni, Nadia Mourouzi, Serge Reggiani, Jenny Roussea producent / producer: Theo Angelopoulos, Giuseppe Colombo, Enzo Rispoli
Opis filmu
Historia wiejskiego nauczyciela, Spyrosa, który po wydaniu za mąż córki i rozstaniu się z żoną, postanowił odbyć podróż w rodzinne strony. Pretekstem dla podjęcia wędrówki była w jego przypadku także opieka na pszczołami, dla których każdej wiosny szukał najbardziej odpowiednich łąk i kwiatów. Opisana w filmie pielgrzymka jest jednak podróżą pożegnań, a wyznaczają ją szpitale, w których umierają jego przyjaciele, a także likwidowane kina, w których niegdyś spędzał najpiękniejsze chwile. Pewnego dnia Spyros poznaje młodą dziewczynę, która odtąd stanie się towarzyszką jego wędrówek i obiektem erotycznej fascynacji. Choć Pszczelarz należy do słabszych i bardziej konwencjonalnych filmów Angelopoulosa, stanowi interesujące rozwinięcie dawnych tematów podejmowanych przez reżysera. Dotyka zwłaszcza niemożności komunikacji między generacją młodych, obojętnych na przyszłość Greków, a pokoleniem ojców, którzy cierpieli pół wieku okupacji, wojen i dyktatur. Pszczelarz stał się więc jednym z najbardziej melancholijnych obrazów Angelopoulosa, drugim ogniwem trylogii milczenia (tym razem milczenia historii). Rafał Syska Nigdy nie używałem zbliżeń na twarz Mastroianniego, nawet w scenach o dużym ładunku emocji. Zawsze bałem się tego rodzaju kadrów, które krzyczały do mnie Patrz na mnie!. Z tego powodu lubię Antonioniego i wczesnego Wendersa. (…) Pszczelarz jest filmem u końcu wszelkich ideologii. Theo Angelopoulos
|
|
|
|
|
|
Strona archiwalna
|
|
|